چهار

خوان زیبایی به نعمت‌های ناز، آراست حُسن
نعمت این خوان، گوارا باد مهمان تو را

صد چو «وحشی» بسته‌ی زنجیر عشقت شد ز نو
بعد از این گنجایش ما نیست زندان تو را