چهارده

گوشه‌ی‌‍ ناامیدی‌ام، داد ز صد بلا امان
هست قفس، حصارِ جان، مرغِ شکسته‌بال را

من که به وصل، تشنه‌ام، خضر، چه آبم آورد؟
رفع عطش نمی‌شود تشنه‌ی این زلال را