هفده

خواه آتش گوی و خواهی قُرب، معنی واحد است
قُرب، شمع است آن که خاکستر کند پروانه را

هر چه گویی آخری دارد به غیر از حرف عشق
کاین همه گفتند و آخر نیست این افسانه را

گرد ننشیند به طرف دامن آزادگان
گر براندازد فلک، بنیاد این ویرانه را