سی و هشت

دلیری‌ای که دلم کرد و می‌زند در صلح
به اعتماد نگه‌های رغبت‌آمیز است

مریضِ طفل‌مزاجند عاشقان، ور نه
علاج رنج تغافل، دو روز پرهیز است

رقیب! عزت خود گو مبر که بر در عشق
حریف کوه‌کنی نیست آن که پرویز است

به ذوقِ جُستن فرهاد می‌رود گل‌گون
تو این مبین که عنان بر عنان شبدیز است