چهل و پنج

به جور، ترک محبّت، خلاف عادت ماست
وفا، مصاحب دیرینه‌ی محبّت ماست

تو و خلاف مروّت، خدا نگه دارد
به ما جفای تو از بخت بی‌مروّت ماست

بسا گدا به شهان، نردِ عشق باخته‌اند
به ما مخند که این رسمِ بد، نه بدعت ماست

به دیگری نگذاریم، مرده‌ایم مگر
نشان تیر تغافل شدن که خدمت ماست

تویی که عزّت ما می‌بری به کم‌محلی
و گر نه خواری عشقت، هلاک صحبت ماست

هزار بنده چو «وحشی» خرید و کرد آزاد
کند مضایقه از یک نگه که قیمت ماست