چهل و شش

گِرد آن خانه بگردم که در او خلوت توست
سگِ طالع شَوَمش، کیست که هم‌صحبت توست؟

چشم ما را نرسد بیش‌تر از بام و دری
ای خوشا دولت آن دیده که بر طلعت توست

وه چه بام است که جاروب‌کشش دیده‌ی من
جانِ من، بنده‌ی آن پای که در خدمت توست