نود و چهار

ز هر دری که نهد حُسن، پای ناز برون
بر آستانه‌ی آن در، سرِ نیازی هست

اگر مکلف عشقی سر نیاز بنه
که هر که هست به کیش خودش نمازی هست

چو نیک درنگری عشق ما مجازی نیست
حقیقتی پس هر پرده‌ی مجازی هست

میان عاشق و معشوق کی دویی گنجد
برو برو! که تو پنداری امتیازی هست