صد و چهار

من و ردّ و قبول بزم سلطانی که دربانش
به صد خواری کند بیرون، به صد عزّت درون آرد

به جرم عشق در بند یکی سلطان بی‌رحمم
که هرکس آید از دیوان او، فرمان خون آرد

کمند جذبه‌ی معشوق اگر در جان نیاویزد
کسی پروانه را در آتش سوزنده چون آرد؟