صد و ده

بلای هجر و درد اشتیاق پیر کنعانی
کسی داند که چون یوسف، عزیزی در سفر دارد

کسی دارد خبر از اشک و آه گرم من «وحشی»
که آتش در دل و داغ ندامت بر جگر دارد