صد و چهارده

خوش آن نیاز که رفع حیا تواند کرد
نگاه را به نگاه آشنا تواند کرد

خوش آن غرور که وام دو صد جواب سلام
به یک کرشمه‌ی ابرو ادا تواند کرد

خوش آن اَدا که هزاران هزار وعده‌ی ناز
به نیم‌جنبش مژگان روا تواند کرد

خوش است طرز اداهای خاص با «وحشی»
خوش آن که پیروی طرز ما تواند کرد