صد و شصت و پنج

کجا در بزم او جای چو من دیوانه‌ای باشد؟
مقام هم‌چو من دیوانه‌ای، ویرانه‌ای باشد

چو مجنون تازه سازم داستان عشق و رسوایی
که این هم در میان مردمان افسانه‌ای باشد

من و شمعی که باشد قدر عاشق آن قدر پیشش
که چون خود را بسوزد کم‌تر از پروانه‌ای باشد

مگو «وحشی» کجا می‌باشد ای سلطان مه‌رویان
کجا باشد مقامش گوشه‌ی می‌خانه‌ای باشد