شبی با وحشی
گزیده دیوان اشعار وحشی بافقی
شبی با وحشی
گزیده دیوان اشعار وحشی بافقیصد و شصت و نه
چه می‌پرسی حدیث درد‌پروردی که احوالش
کسی هرگز نفهمد بس که هنگام سخن گِریَد
برو ای پند‌گو بگذار «وحشی» را که این مسکین
دمی بنشیند و بر روزگار خویشتن گِریَد
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد