دویست و سی و نه

نیستم یک دم ز درد و محنت هجران، خلاص
کو اجل تا سازدم زین درد بی‌درمان خلاص

کار دشوار است بر من، وقت کار است ای اجل!
سعی کن باشد که گردانی مرا آسان، خلاص

چند نالم بردرش؟ ای هم‌نشین! زارم بکش
کو رهد از دردسر، من گردم از افغان، خلاص